Model DOM
to kompleksowe wsparcie rodzin dzieci w trakcie leczenia onkologicznego lub po przebytej chorobie onkologicznej, z uwzględnieniem instytucji środowiska lokalnego z zachowaniem zgodności z modelem.
Model DOM
koncentruje się na dostarczeniu opiekunom dzieci z chorobą nowotworową nowych narzędzi, które umożliwią wykorzystanie zasobów własnej rodziny i najbliższego otoczenia w pracy z dzieckiem onkologicznym, a w konsekwencji pomogą również dziecku. Głównym elementem jest wzrost wiedzy i zwiększenie świadomości lokalnych pracowników instytucji pomocy społecznej, psychologów, pedagogów, terapeutów, partnerów społecznych oraz nauczycieli na temat możliwości i sposobów wspierania przez środowisko lokalne rodzin, które borykają się z tym problemem.
Prof. Danuta Januszkiewicz – Lewandowska
Klinika Onkologii, Hematologii i Transplantologii Pediatrycznej Szpitala Klinicznego im. Karola Jonschera w Poznaniu,
Prezes Fundacji Wspierania Zdrowia Dzieci i Młodzieży.
Model wsparcia rodzin z dzieckiem onkologicznym,
opiera się na trzech filarach:
D – dom jako cel
Praca z rodziną w placówce medycznej mająca na celu przygotowanie do opuszczenia stałego lub/i tymczasowego szpitala – współpraca z psychologiem szpitalnym, który pracował z dzieckiem i jego opiekunem.
O – opieka nad rodziną
Praca z rodziną w domu, opieka nad rodziną w początkowym okresie adaptacji – współpraca z psychologiem szpitalnym, który pracował z dzieckiem i jego rodziną, weryfikacja w środowisku rodzinnym wstępnej diagnozy, nawiązanie współpracy z lokalnym psychologiem/pedagogiem/terapeutą (w zależności od potrzeb), stopniowe przekazanie rodziny lokalnemu środowisku pod obserwacją psychologa szpitalnego. Etap kończy się przygotowaniem indywidualnego planu pracy opartego o zdiagnozowane zasoby dla rodziny objętej wsparciem.
M – moc rodziny
Praca rodziny w domu – etap, w którym rodzina wdraża przygotowane rozwiązania przy współpracy z psychologiem lokalnym lub innym specjalistą, lokalnymi instytucjami wspierającymi rodziny/opiekunów pod opieką psychologa szpitalnego (ewentualne konsultacje, porady, wsparcie itd.), wdrażanie treningu kompetencji rodzicielskich lub treningu ekonomicznego, realizowany jest bieżący monitoring zmiany postaw, umiejętności u rodziców/opiekunów dzieci.
